
‘Harry? Wie is Harry?’, hoor ik je denken.
Harry Clarijs (ValueAdd) is specialist in het verhogen van commerciële resultaten en is deelnemer in mijn jaarprogramma ‘van vakexpert naar trainingsexpert’.
Vanmorgen was ik in zijn training te gast om hem te observeren.
Harry is een geboren verteller. Als hij vertelt hangt iedereen aan zijn lippen. Als toehoorder wil je er gewoon geen woord van missen: zelfs over iets simpels als een glaasje water zou Harry een interessant en boeiend verhaal kunnen vertellen, gelardeerd met aansprekende voorbeelden en ondersteund door zijn levendige mimiek, stembuigingen en gebaren.
Zijn deelnemers zijn enthousiast en tevreden, maar hij denkt zelf dat het leerrendement in zijn trainingen omhoog kan (en ik denk dat ook). Daarom heeft hij mij ingeschakeld.
Inmiddels houdt hij in zijn trainingsontwerp bewust rekening met de leerfasen van Kolb en is hij aan het experimenteren met activerende werkvormen.
Toen hij dat vanmorgen deed leverde hem dat direct winst op. Ik vond dat zo’n mooi en duidelijk voorbeeld van wat activerend trainen je kan opleveren, dat ik hem gevraagd heb of ik er een blogartikel over mocht schrijven. (En dat mocht: dankjewel Harry!)
Wat er gebeurde was het volgende:
De training ging over communicatiestijlen.
Nadat Harry heel beeldend had verteld over de 4 communicatiestijlen, die in deze training centraal stonden, vroeg hij de deelnemers om even bij de tafel te komen staan.
Op tafel had hij 4 gekleurde blaadjes gelegd, die de 4 communicatiestijlen vertegenwoordigden. In zijn hand had hij witte briefjes met daarop kenmerken van de verschillende stijlen.
Hij heeft de deelnemers de briefjes gegeven en hen gevraagd om de briefjes bij de juiste communicatiestijlen te plaatsen. De deelnemers overlegden met elkaar welk briefje waarbij hoorde (‘Ik denk dat deze bij geel hoort.’ ‘Nou, ik vind hem meer bij groen passen, want…’) en dát was het moment waarop Harry direct winst pakte.
Tijdens dit overleg viel hem namelijk op, dat één van de deelnemers de uitleg anders geïnterpreteerd had dan bedoeld. Deze deelnemer had er een eigen draai aan gegeven, die ervoor zorgde dat de kenmerken bij de verkeerde kleuren (en dus communicatiestijlen) terecht kwamen.
Voorheen zou Harry in zijn presentatie zelf de kenmerken aan de kleuren gekoppeld hebben en zou hij niet zo snel ontdekt hebben dat deze deelnemer de uitleg niet goed begrepen had. Maar doordat hij de deelnemers in deze activerende werkvorm had laten werken, ontdekte hij dit misverstand en had hij de kans om dit te herstellen. Mooi hè?
Heb jij als trainer ook weleens zoiets meegemaakt? Ik bedoel: dat je iets anders deed dan je gewend was, en dat je dat direct iets opleverde? Ik ben benieuwd wat dat was, en of andere trainers daar ook iets aan hebben. Daarom vind ik het leuk als je het met ons deelt in een reactie onder dit blog.
Vond je dit artikel waardevol? Deel het dan met andere trainers, voor wie het ook waardevol kan zijn. Dat kan bijvoorbeeld via LinkedIn, Twitter, Facebook of Google+. Hartelijk dank daarvoor!