Meer leren over omgaan met weerstand in trainingen? Meld je aan voor de gratis workshop op 11 september. Klik hier voor meer informatie.
Daar stond ik dan. Helemaal klaar, maar met bibberende benen. Wat vond ik dit spannend!
Ineens kon ik me levendig voorstellen hoe dat voor deelnemers aan een training kan zijn.
En dat ze, als hen door de trainer wordt gevraagd om iets te oefenen of uit te proberen in de groep, liever rustig toekijken.
Dat ze argumenten bedenken om het niet zelf te hoeven doen daar, op dat moment, waar iedereen bij is.
Maar ja, ik stond er en ik moest wel.
Het was tijdens m’n vakantie in Luxemburg. We gingen klimmen in het Adventure Park in Vianden. Nu ben ik zelf niet zo’n held, maar ik vind het wél leuk om met m’n kinderen dat soort dingen te doen.
Dus.. we hadden onze klimgordels aan. We hadden de instructie beluisterd. En we konden nu in principe de boom in.
Maar dat durfde ik dus eigenlijk nog helemaal niet. Wat mij betreft kon die instructeur de boom in. Dit ging ik echt niet doen nu. Ik zou eerst weleens even kijken hoe de kinderen dat deden. Wat vond ik dit eng! Wat als ik op m’n aller-oncharmantst een misstap zou maken en 4 meter naar beneden viel uit die boom?
Als ik nu een deelnemer in een training was geweest, had ik vast iets gezegd als: “Laat de anderen dit maar doen. Ik leer meer door te kijken en te luisteren.” Of: “Dit heeft niet zoveel zin voor mij, want in de praktijk werkt dat bij mij heel anders dan zo’n trainingsoefening.”
En toen deed die kliminstructeur iets geniaals!
Hij zei: “Nu moeten we nog één dingetje doen, en daarna mogen jullie echt zelf gaan klimmen. Maar voor de veiligheid is het belangrijk dat we eerst een klein rondje hier samen doen. Als ik zie dat je dat goed doet, mag je beginnen.”
Ze hadden puur voor de veiligheid nog een tussenstapje ingebouwd. Ze hadden vlak boven de grond een mini-parcours uitgezet, waarin de belangrijkste vaardigheden en manoeuvres aan bod kwamen: een trapje, een tokkelbaantje, een touwbrug, etc. De instructeur deed het voor en daarna mochten wij één voor één, terwijl hij naast ons stond en met ons meeliep.
Zou die instructeur beseffen dat deze veiligheidstussenstap behalve voor praktische klimveiligheid ook zorgde voor een veiliger leeromgeving?
De weerstand die ik voelde tegen het klimmen werd geminimaliseerd door deze tussenstap. Dit kon ik! De instructeur stond ernaast, hij had het net voorgedaan, het was een klein parcours, het hing vlak boven de grond, hier kon eigenlijk niets misgaan.
Ik klom, nog een tikje zenuwachtig maar toch redelijk stoer, door dat mini-parcours en stond bijna te juichen toen dat gelukt was: yes! Zie je wel, ook ik kan het!
Vol zelfvertrouwen door deze succeservaring klom ik daarna dat hele park door. “Vond jij het eigenlijk eng, mama?”, vroeg m’n jongste na afloop. “Alleen het allereerste stukje”, zei ik, “bij het mini-parcours met de instructeur. Daarna vond ik het alleen nog maar leuk.” “Ja, dat had ik ook! Gek hè?”, was zijn reactie.
Ik heb hem niet meer uitgelegd dat dat eigenlijk helemaal niet gek is, maar juist zo logisch als wat. Dat dat precies is wat Vygotsky ons leerde en wat ik in mijn trainingen ook probeer te doen bij mijn deelnemers: stap voor stap, begeleiden en ernaast blijven staan tot ze het zelf kunnen, succeservaringen bieden, en daarna pas verder naar de volgende stap.
Want hoe zou het gegaan zijn als die tussenstap er niet geweest was? Misschien was ik die boom dan wel niet ingegaan. Had die instructeur later tegen z’n collega’s gezegd: “Ik had zo’n moeder in m’n groep, die eigenlijk helemaal niet wilde. Uiteindelijk liet ze d’r kinderen klimmen, maar zelf bleef ze alleen maar kijken.”
Net zoals dat in trainingen zo kan gaan: “Ik had zo’n deelnemer in m’n groep, die eigenlijk helemaal niet wilde. Ze zei wel dat ze het interessant vond, maar intussen had ze zoveel weerstand dat ze helemaal niet meedeed aan die oefening.”
Maar weerstand is dynamisch en beïnvloedbaar. Vaak kun je dit soort weerstand al voor zijn door je training slim te ontwerpen. In dit geval misschien door een tussenoefening die meer veiligheid bood, bijvoorbeeld met een schriftelijke tussenstap (eerst uitwerken op papier), of met een tussenstap waarbij deelnemers eerst in kleine groepjes werken voor ze in de grotere groep oefenen.
Heb jij nog meer suggesties voor tussenstapjes naar een oefening toe? Laat ze dan ter inspiratie voor andere trainers achter in een reactie onder dit blogartikel.
Vond je dit artikel waardevol? Deel het dan met andere trainers, voor wie het ook waardevol kan zijn. Dat kan bijvoorbeeld via LinkedIn, Twitter, Facebook of Google+. Dankjewel daarvoor!
Kom jij soms ook weerstand tegen in je trainingen, en zou je willen leren wat je daarmee kunt? Wat jij als trainer kunt doen om die weerstand weg te nemen of zelfs te voorkomen?
Kom dan op 11 september a.s. naar de gratis Quick Experience Hakken uit het zand! Klik hier voor meer informatie of om je aan te melden.
blogartikelen 