blogartikelen

Ken je dat gevoel? Dat je iets nieuws ontdekt en dan denkt: ‘Waarom wist ik dit niet eerder?’ of: ‘Hoe heb ik al die jaren zonder gekund?’

Ik had dat bijvoorbeeld toen ik ontdekte dat als ik in een winkel het etiket niet kan lezen, ik er een foto van kan maken met m’n mobiel en dan op die foto kan inzoomen. Of toen ik erachter kwam dat je met Ctrl+Z op je toetsenbord (bijna) altijd je laatste handeling op de computer ongedaan kunt maken. Of toen ik voor het eerst een weekendtas had met wieltjes eronder, zodat ik me geen breuk meer hoefde te sjouwen.

De laatste keer dat ik dit gevoel kreeg, was 2 weken geleden, toen ik voor het eerst wisbordjes heb gebruikt in mijn trainingen. 3 offline trainingen heb ik verzorgd in de afgelopen weken, steeds in een ruime zaal met meer dan voldoende onderlinge afstand én met voor elke deelnemer een wisbordje. Niet alleen ikzelf, maar ook mijn deelnemers vonden dit een uitkomst. Ik durf wel te zeggen dat deze tot mijn standaard trainingsuitrusting gaan behoren: geen training meer zonder wisbordjes.

Waarom wisbordjes?

Waarom wisbordjes? Omdat ze veel mogelijkheden bieden voor het tegelijkertijd activeren van alle deelnemers. Je stelt een vraag en laat iedereen tegelijk nadenken en zijn/haar antwoord op z’n wisbordje schrijven. Iedereen doet mee, iedereen geeft een antwoord en het belangrijkste: iedereen denkt zelf na.

Ik heb wisbordjes gekocht, die aan 2 zijden beschreven kunnen worden, met een houdertje om ze rechtop op tafel te kunnen zetten. De deelnemers hebben aan de ene zijde hun naam genoteerd. De andere zijde gebruiken we voor antwoorden en opdrachten.

Een paar werkvormideeën

Naast de check-in interviews met wisbordjes, waarover ik vorige keer schreef, heb ik nog een aantal werkvormen bedacht of aangepast en uitgeprobeerd.

Quiz met wisbordjes

Bij een training, die de live afsluiting was na 4 online trainingen, ben ik de training begonnen met een quiz met open vragen over de kennisbasis van de voorafgaande online trainingen. Het opfrissen van die kennisbasis was belangrijk, omdat daar de rest van de dag op werd voortgeborduurd: daarmee gingen we oefenen. Antwoorden opzoeken was toegestaan.

De antwoorden moesten op de wisbordjes genoteerd worden, zoals je in sommige televisiespelletjes ziet: noteer het antwoord en als de tijd om is, plaatst iedereen z’n bordje leesbaar voor zich in de houder.

Bijkomend effect in deze vorm van quizzen, was het effect door het noteren van de antwoorden, zeker bij de complexere vragen. Ik had natuurlijk geen controlegroep, maar de deelnemers gaven zelf aan dat dit hen hielp om de stof te ordenen en te onthouden.

Voordeel van zo’n quiz met wisbordjes boven een Kahoot of Plickers, is dat je allerlei verschillende soorten vragen kunt stellen, waaronder ook open vragen of zelfs berekeningen of tekeningen.

‘Wat ben ik’ met wisbordjes

Het spelletje ‘Wat ben ik’ kennen we allemaal. Dit spelletje is in aangepaste variant ook een goede energizer en herhalingsoefening, bijvoorbeeld na de lunchpauze of aan het begin van dag 2. Noteer voor elke deelnemer een begrip uit een eerder deel van de training op zijn/haar wisbordje. Zorg ervoor dat de deelnemers hun eigen wisbordje niet lezen, doch uitsluitend die van de anderen zien.

Laat de deelnemers voor elk van de andere deelnemers een hint bedenken, die het antwoord niet weggeeft, maar hen wel op het juiste denkspoor zet. Alle deelnemers denken op deze manier na over alle begrippen. Opzoeken mag. De deelnemers geven elkaar de hints en raden daarmee wat er op hun wisbordje staat.

Deze werkvorm kan in 10 tot 15 minuten uitgevoerd worden. In een grote groep of als je weinig begrippen hebt, kun je deelnemers die naast elkaar zitten ieder hetzelfde begrip laten raden. Ze kunnen dan ook samen nadenken en overleggen.

Post-its verzamelen op wisbordjes

Wie mij een beetje kent, weet dat ik een post-it-grootverbruiker ben in mijn trainingen. Ik laat deelnemers vaak dingen op post-its noteren en op een flap plakken. Soms is dat input voor later in de training (vragen, praktijkvoorbeelden, leerdoelen, etc.) of voor een brainstorm, andere keren is dat de opbrengst van het deel ervoor of bedoeld om leerstof te ordenen.

In een anderhalve-meter-training, waarbij heen en weer lopen vermeden moet worden, werden die post-its op een flap wat lastig. Ik heb daarom de deelnemers de post-its op hun wisbordje laten plakken, waarna ik de post-its heb verzameld en gerubriceerd op de flap.

Dit kun je natuurlijk ook digitaal doen op een Padlet of een Miro, maar we waren ouderwets analoog aan het werk en vonden het heel fijn die schermpjes even dicht te laten. Ik merkte dat men hierdoor sterk bij elkaar betrokken was, sterker dan toen ik hen wél op die Padlet liet werken. Je ziet heel duidelijk wie wat doet en wie welke input levert. Dat maakt het gesprek daarover vanzelfsprekender.

Begrijp me niet verkeerd: digitaal werken in een offline training kan prima en heeft regelmatig ook voordelen. De boodschap is dus niet zozeer dat je voor analoog of digitaal moet kiezen, maar eerder dat je bewust kiest op basis van zowel je doel met de werkvorm als het effect dat je verwacht van het middel.

Tenslotte

Welke ervaringen heb jij met wisbordjes? Ik – en vele trainers en docenten met mij – ben benieuwd naar jouw ideeën en ervaringen. Je kunt deze met ons delen in een reactie onder dit blogartikel. Dankjewel daarvoor.