Vandaag doe ik je een bekentenis. Ik onthul je mijn grootste trainersvalkuil.
Zo’n valkuil die er zo ingebakken zit, dat ik er maar met moeite omheen kan.
Misschien herken jij hem ook wel.
Misschien herken je dit wel:
Je hebt je training tot in de puntjes voorbereid en je bent er helemaal klaar voor.
Je gaat enthousiast van start met je training, maar merkt al gauw dat je deelnemers lang niet zo enthousiast reageren als je gehoopt had.
Je bespeurt ook wat weerstand hier en daar.
Heb je zoiets weleens meegemaakt?
Ik wel. En echt niet alleen vroeger. Ook nu kom ik dit soort situaties tegen.
Ik moet dan altijd even slikken en schakelen.
Oké, ik weet dat het erbij hoort, maar ik baal er wel van.
Eigenlijk wil ik gewoon dat mijn deelnemers hetzelfde willen als ik. Waarom doen ze zo moeilijk? Snappen ze niet dat ik echt wel weet wat ik aan het doen ben, dus dat het wel goedkomt?
Op zo’n moment wil mijn diepste ik, uit mijn hele scala aan gedragsrepertoire, uit alle gesprekstechnieken en werkvormen die ik zo uit mijn hoge hoed kan toveren, altijd eerst grijpen naar het slechtste alternatief:
Overtuigen!
Ik weet dat ik het niet moet doen. Ik weet dat het averechts werkt. Ik weet dat het weerstand in de hand werkt. Ik weet dat overtuigen zelden tot gedragsverandering leidt.
Maar ik wil het zo graag.
Ik wil zo graag dat ze snappen hoe ik het zie.
Ik wil zo graag dat ze zo goed snappen hoe ik het zie, dat ze het zelf ook zo gaan zien.
De ironie is, dat bij mijn deelnemers precies hetzelfde gebeurt: ook zij willen overtuigen.
Ze proberen mij te laten begrijpen hoe zij het zien. Ze willen zo graag dat ik zo goed begrijp hoe zij het zien, dat ik het zelf ook zo ga zien. Dat willen ze.
Je kunt je wel voorstellen wat er gebeurt als we dat allebei volhouden: dan wordt er niet getraind. En als er al getraind wordt, wordt er niet veel geleerd.
Die valkuil moet ik dus zien te vermijden.
Dat lukt gelukkig meestal goed, alhoewel ik me soms nog best op een overtuigingspoginkje betrap.
Tot zover mijn bekentenis. En jij? Heb jij ook die neiging tot overtuigen? Of heb jij een andere trainersvalkuil? En durf je die met mij en andere trainers te delen in een reactie onder dit blog?
Vond je dit artikel waardevol? Deel het dan met andere trainers voor wie het ook waardevol kan zijn. Dat kan bijvoorbeeld via LinkedIn, Twitter, Facebook of Google+. Hartelijk dank daarvoor!
blogartikelen 
Hej Margreet, nee dat van dat overtuigen, dat herken ik niet zo. Ik heb dan zoiets van, we zien wel, vertel me naderhand wat je ervan vond, en laten we ook kijken hoe jij het zou aanpakken… en daar kunnen soms hele mooie synergieën uit ontstaan. Bij mij wekt iemand die me probeert te overtuigen vaak ook alleen maar weerstand op, misschien daarom dat ik het ook niet doe (althans daar ga ik van uit :-)). Mijn deelnemers geven ook regelmatig aan dat ze het fijn vinden dat ik de dingen vrij laat, dat het enkel om mijn mening of inzicht en niet om DE waarheid gaat. Soms hebben ze het wel gehad met trainingen waarin hen zaken “door hun strot geduwd worden” zoals iemand een keer letterlijk zei.
Wat is mijn valkuil dan wel? Leuke vraag. Ik denk voornamelijk dat ik heel erg de pest kan inhebben als deelnemers bv zeggen, “te weinig oefeningen”, “meer actualiteit”, … en ik daar niet direct meer iets aan kan doen. Terwijl dat wel mooi meegenomen is voor een volgende keer natuurlijk… Groeten
LikeLike
Ha Karolien,
Gelukkig maar dat je daar geen last van hebt (van de neiging om te overtuigen). Dat het komt omdat het bij jou weerstand oproept betwijfel ik. Het roept namelijk bij vrijwel iedereen weerstand op, dus dan zou niemand het doen. In de praktijk blijkt echter dat velen het juist wel doen.
En wat je valkuil dan wel is… interessante vraag om over na te denken. Waarop betrap je jezelf, terwijl je denkt: “dit helpt niet, waarom doe ik dit?” Sluit dat aan bij wat je hierboven aangeeft?
Groeten terug!
LikeLike
Hej Margreet, nog even verder nagedacht … ik ga er helemaal vanuit dat ik van elke persoon die ik ontmoet, iets kan leren, dus ik weet bepaalde dingen en deel ze, tot ik iemand tegenkom die me daar een nog beter inzicht in geeft. Vandaar dat overtuigen niet hoeft voor mij. Mensen nemen op wat hen op dat moment het beste past, sowieso.
Wat mijn eigen valkuil betreft, één woord: perfectionisme. Even vergeten dat je net zoals iedereen in evolutie bent, en dat dingen nog niet perfect doen, mag :-). Mooie dag nog!
LikeLike
Ik vind het zo leuk om te merken dat jij vaak echt nadenkt over wat ik deel en dat je de moeite neemt om het terug te koppelen. Daar geniet ik van, dus dankjewel! 🙂
Perfectionisme kan inderdaad een enorme valkuil zijn. (Ik vind het tegelijk ook wel een mooie eigenschap, dat je niet gauw tevreden bent.)
Jij ook nog een mooie dag!
LikeLike